BACKGROUND: Giardiosis is a parasitic disease caused by the protozoa Giardia lamblia (also known as Giardia intestinalis and Giardia duodenalis), which causes gastrointestinal symptoms. Infection usually occurs through the ingestion of contaminated water/food or through contact with an infected person. In Poland, giardiasis is notifiable disease, acoording to the EU deffinition implement in the polish surveillance system.
OBJECTIVE: The aim of this study is to asses epidemiological situation of giardiasis in Poland in 2021 and compare it to the previous years.
METHODS: The assessment of the epidemiological situation of giardiasis in Poland in 2021 was performed on the basis of data from the annual bulletins \"Infectious diseases and poisoning in Poland\" for the years 2008-2021, data on individual cases collected for the purposes of epidemiological surveillance in the EpiBaza system and data from food-born outbreak investigations recorded in the Registry of Epidemic Outbreaks (ROE).
RESULTS: In 2021, 559 cases of giardiasis were reported in Poland (558 confirmed case, 1 probable case). There was an increase in the number of reported cases in comparision to 2020 by 56% and decrease to 2019 by 29%. Cases of giardiasis were reported in all voivodeships, with the highest incidence rate in Podlaskie voivodeship (9.1/100 000), incidence rate for Poland was 1.5/100 000. Giardiasis was diagnosed in patiens in all age group, the largest group of patiens were children (age groups 0-4 and 5-9). The hospitalization rate of patients diagnosed with giardiasis was 9.7% and was lower than in 2020, when it was 12.4%. As in previous years, no deaths from giardiasis were reported.
CONCLUSIONS: The number of cases of giardiasis has increased compared to 2020, but has not reached pre-pandemic levels. As in previous years, differences in the incidence by age and sex of people with the disease were noted when comparing data reported from Poland and EU/EEA countries.
WSTĘP. Giardioza jest chorobą pasożytniczą wywoływaną pierwotniakiem Giardia lamblia (znanym również jako Giardia intestinalis i Giardia duodenalis), powodującą objawy ze strony układu pokarmowego. Do zakażenia dochodzi najczęściej poprzez spożycie skażonej wody lub żywności lub przez kontakt z zakażoną osobą. W Polsce istnieje obowiązek zgłoszenia każdego rozpoznanego przypadku giardiozy na podstawie ustawy z 5 grudnia 2008 roku o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. CEL. Celem niniejszej pracy była analiza porównawcza danych epidemiologicznych dotyczących zachorowań na giardiozę w Polsce w roku 2021 w porównaniu do danych z lat poprzednich. MATERIAŁY I METODY. Badanie zostało oparte na danych z biuletynów „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce” wydanych w latach 2008-2021 przez Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego PZH – Państwowy Instytut Badawczy, danych jednostkowych zarejestrowanych w systemie Epibaza oraz danych o ogniskach pokarmowych przekazanych do systemu Rejestr Ognisk Epidemicznych przez Powiatowe Stacje Sanitarno-Epidemiologiczne. WYNIKI. W 2021 r. zarejestrowano 559 przypadków giardiozy (558 przypadków potwierdzonych i 1 przypadek prawdopodobny). W porównaniu do roku 2020 odnotowano wzrost liczby zakażeń o 56%, a jednocześnie spadek liczby zakażeń o 29% w stosunku do roku 2019. Przypadki zachorowań odnotowano we wszystkich województwach, najwyższy wskaźnik zapadalności na 100 tysięcy mieszkańców zanotowano w województwie podlaskim (9,2/100 tys.). Współczynnik zapadalności dla kraju wyniósł 1,5/100 tys. Giardiozę diagnozowano u pacjentów we wszystkich grupach wieku, przy czym największą grupę chorych stanowiły dzieci w wieku 0-4 lata i 5-9 lat - ponad 40% wszystkich zaraportowanych przypadków. Odsetek hospitalizacji chorych z rozpoznaniem giardiozy wynosił 9,7% i był niższy niż w roku 2020, w którym wynosił 12,4%. Podobnie jak w latach poprzednich nie odnotowano żadnego zgonu z powodu giardiozy. WNIOSKI. Liczba przypadków giardiozy wzrosła w porównaniu do roku 2020 jednak nie osiągnęła wartości sprzed pandemii. Podobnie jak w poprzednich latach stwierdzono występowanie różnice odnośnie wieku i płci osób chorujących w Polsce w porównaniu z danymi z innych krajów UE/EOG.

BACKGROUND: Despite a temporary decrease in the number of newly HIV infections in Poland in 2020, a return to the growing number of new infections was observed in 2021 in the surveillance.
OBJECTIVE: The aim of the study was to assess the epidemiological situation of newly HIV infections and AIDS cases and death among AIDS cases in Poland in 2021 in comparison to the changes in preceding years.
METHODS: Analysis of the epidemiological situation was based on reports of newly detected HIV cases and AIDS cases received from doctors and laboratories and the results of the annual survey of HIV testing conducted by laboratories throughout the country. A dataset on clients from Voluntary Testing and Counselling, coordinated by the National AIDS Center, which anonymously collects epidemiological and behaviour data on tested people was used.
RESULTS: In 2021 there were 1 367 HIV cases newly diagnosed in Poland (diagnosis rate 3.58 per 100,000), including 236 among non-Polish citizens. The number of HIV infections increased by 43.3% compared to the previous year and was higher by 3.8% compared to the median in 2015-2019 years. Similarly, among VCT clients, number of HIV increased by 45%, from 309 in 2020 to 448 in 2021 year. The total number of AIDS cases reported to surveillance was 62 (incidence 0.16 per 100,000). The HIV infection was most often detected in the age group 30-39 year (35.8%) and among men (82.1%). Among cases with known transmission route, 68.7% concerned among MSM. The percentage of AIDS cases diagnosed at the same time with HIV increased by more than 30 percent points (from 63.5% to 95.1% of all AIDS cases).
CONCLUSIONS: In 2021 the number of newly detected HIV infections increased compared to the previous year, probably due to a reduction in restrictions related to the COVID-19 pandemic and increased in HIV testing rate.
UNASSIGNED: W Polsce mimo chwilowego zmniejszenia się liczby nowo rozpoznawanych zakażeń HIV w roku 2020, w 2021 zaobserwowano powrót do rosnącej liczby nowych zakażeń rejestrowanych w nadzorze.
UNASSIGNED: Celem pracy była ocena sytuacji epidemiologicznej nowo wykrytych zakażeń HIV, zachorowań na AIDS oraz zgonów osób chorych na AIDS w Polsce w roku 2021 w odniesieniu do wcześniejszych lat.
UNASSIGNED: Ocenę sytuacji epidemiologicznej przeprowadzono na podstawie zgłoszeń nowo wykrytych przypadków HIV/AIDS pochodzących od lekarzy i z laboratoriów oraz ankiety dotyczącej liczby badań przesiewowych w kierunku HIV wykonanych przez laboratoria na terenie całego kraju. Wykorzystano również zbiór danych klientów punktów konsultacyjno-diagnostycznych, koordynowanych przez Krajowe Centrum ds. AIDS, które w sposób anonimowy zbiera dane epidemiologiczne i behawioralne dotyczące osób zgłaszających się na badanie.
UNASSIGNED: W 2021 roku w Polsce rozpoznano zakażenie HIV u 1 367 osób (wskaźnik rozpoznań 3,58 na 100 000), w tym u 236 obcokrajowców. Liczba nowo wykrywanych zakażeń HIV zwiększyła się w porównaniu z rokiem poprzednim o 43,3%, natomiast w porównaniu z medianą w latach 2015-2019 była większa o 3,8%. Podobnie, wśród klientów PKD liczba rozpoznanych zakażeń zwiększyła się o 45%, z 309 w 2020 r. do 448 w 2021 r. Ogółem u 62 osób zgłoszonych do nadzoru rozpoznano AIDS (zapadalność 0,16 na 100 000). Najwięcej zakażeń HIV stwierdzono u osób w wieku 30-39 lat (35,8%) oraz mężczyzn (82,1%). Wśród osób ze znaną drogą transmisji, najwięcej zakażeń HIV zgłoszono wśród mężczyzn MSM (68,7%). Odsetek zachorowań na AIDS, w przypadku których zakażenie HIV wykryto równocześnie z rozpoznaniem AIDS, zwiększył się o ponad 30 punktów procentowych (z 63,5% do 95,1% wszystkich zachorowań na AIDS).
UNASSIGNED: W 2021 roku liczba nowo rozpoznanych zakażeń HIV zwiększyła się w porównaniu z poprzednim rokiem, co prawdopodobnie wynika ze zmniejszenia obostrzeń związanych z pandemią COVID-19 i wzrostem liczby osób, które wykonały test w kierunku HIV.

OBJECTIVE OF THE WORK. As 2021 was the second year of COVID-19 pandemic we expect the continuous impact of the pandemic on other infectious diseases. We aimed at reviewing the national infectious surveillance data based on available surveillance reports (Epidemiological Chronicle) to summarize the infectious disease situation in 2021. MATERIAL AND METHODS. National infectious disease surveillance system collects mandatory notifications from physicians and laboratories as well as epidemiological investigation reports prepared by State Sanitary Inspection, where relevant. We also include mortality data based on the reports of Statistics Poland office. RESULTS AND DISCUSSION. In 2021, there were 2,852,789 cases of COVID-19 reported, corresponding to the incidence of 7475.4 per 100,000 and 90,126 deaths related to COVID-19. For most of diseases the incidence remained lower than before the pandemic. This included influenzea and influenzea-like illness incidence (- 5.4% vs 2020 and - 37.6% vs median 2015-2019) and tuberculosis incidence (+9.3% vs 2020 and -35.9% vs median 2015-2019). The incidence was lower than in 2020 for: pertussis (-75.7%), measles (-54.9%), rubella (48.7%), mumps (-16.4%), chickenpox (-19.0%) or H. influenzea invasive disease (-33.0%). A notable exception to these trends was Clostridium difficile intestinal infections incidence, which was higher by 88.2% from the 2015-2019 median with 21,157 case and 1,120 fatalities reported in 2021. There was also an almost 4-fold increase in norovirus infections incidence. The number of chronic hepatitis infections diagnoses were substantially lower than median for 2015-2019 (-53.7% for HBV and - 68.8% for HCV). The COVID-19 pandemic still played the crucial role as a public health problem, but its impact on other infectious diseases was less clear than in 2020. The reduction in the number of registered cases was with likely attributable to non-pharmaceutic interventions and to delays in registration due to reduced public health resources.
CEL PRACY. Rok 2021 był drugim rokiem pandemii COVID-19, spodziewany był więc ciągły jej wpływ na inne choroby zakaźne. Naszym celem było dokonanie przeglądu danych epidemiologicznych oraz dostępnych raportów z nadzoru (Kronika Epidemiologiczna) w celu podsumowania sytuacji chorób zakaźnych w 2021 r. MATERIAŁ I METODY. Źródłem danych jest krajowy system nadzoru nad chorobami zakaźnymi, który gromadzi obowiązkowe zgłoszenia od lekarzy i kierowników laboratoriów oraz raporty z dochodzeń epidemiologicznych przygotowywane przez Państwową Inspekcję Sanitarną. Uwzględniono także dane dotyczące umieralności na podstawie raportów Głównego Urzędu Statystycznego. WYNIKI I ICH OMÓWIENIE. W 2021 odnotowano 2852789 przypadków COVID-19, co odpowiada zapadalności 7475,4 na 100000 mieszkańców, i 90126 zgonów związanych z COVID-19. W przypadku większości innych chorób zakaźnych zapadalność utrzymywała się na niższym poziomie niż przed pandemią. Dotyczyło to między innymi zapadalności na grypę i choroby grypopodobne (-5,4% w porównaniu z 2020 r. i – 37,6% w porównaniu z medianą w latach 2015–2019) oraz zapadalności na gruźlicę (+9,3% w porównaniu z 2020 r. i -35,9% w porównaniu z medianą w latach 2015–2019). W porównaniu z 2020 r. spadła zapadalność na: krztusiec (- 5,7%), odra (-54,9%), różyczka (48,7%), świnka (-16,4%), ospa wietrzna (-19,0%) lub inwazyjna H. influenzae choroba (-33,0%).Wyjątkiem od tych trendów była zapadalność na zakażenia jelitowe Clostridium difficile, która była o 88,2% wyższa w porównaniu z medianą z lat 2015-2019. W 2021 r. zgłoszono 21 157 przypadków i 1120 zgonów. Odnotowano prawie 4-krotny wzrost częstości występowania zakażeń norowirusami. Liczba rozpoznań przewlekłego zapalenia wątroby była znacznie niższa od mediany za lata 2015-2019 (-53,7% dla HBV i – 68,8% dla HCV). Pandemia COVID-19 nadal odgrywała kluczową rolę jako problem zdrowia publicznego, ale jej wpływ na inne choroby zakaźne zmniejszył się w stosunku do 2020 r. Mniejsza liczba zarejestrowanych przypadków prawdopodobnie wynika ze skutków interwencji niefarmaceutycznych i opóźnień w rejestracji związanych z ograniczonymi zasobami zdrowia publicznego.