Abstract：
OBJECTIVE OF THE WORK. As 2021 was the second year of COVID-19 pandemic we expect the continuous impact of the pandemic on other infectious diseases. We aimed at reviewing the national infectious surveillance data based on available surveillance reports (Epidemiological Chronicle) to summarize the infectious disease situation in 2021. MATERIAL AND METHODS. National infectious disease surveillance system collects mandatory notifications from physicians and laboratories as well as epidemiological investigation reports prepared by State Sanitary Inspection, where relevant. We also include mortality data based on the reports of Statistics Poland office. RESULTS AND DISCUSSION. In 2021, there were 2,852,789 cases of COVID-19 reported, corresponding to the incidence of 7475.4 per 100,000 and 90,126 deaths related to COVID-19. For most of diseases the incidence remained lower than before the pandemic. This included influenzea and influenzea-like illness incidence (- 5.4% vs 2020 and - 37.6% vs median 2015-2019) and tuberculosis incidence (+9.3% vs 2020 and -35.9% vs median 2015-2019). The incidence was lower than in 2020 for: pertussis (-75.7%), measles (-54.9%), rubella (48.7%), mumps (-16.4%), chickenpox (-19.0%) or H. influenzea invasive disease (-33.0%). A notable exception to these trends was Clostridium difficile intestinal infections incidence, which was higher by 88.2% from the 2015-2019 median with 21,157 case and 1,120 fatalities reported in 2021. There was also an almost 4-fold increase in norovirus infections incidence. The number of chronic hepatitis infections diagnoses were substantially lower than median for 2015-2019 (-53.7% for HBV and - 68.8% for HCV). The COVID-19 pandemic still played the crucial role as a public health problem, but its impact on other infectious diseases was less clear than in 2020. The reduction in the number of registered cases was with likely attributable to non-pharmaceutic interventions and to delays in registration due to reduced public health resources.
CEL PRACY. Rok 2021 był drugim rokiem pandemii COVID-19, spodziewany był więc ciągły jej wpływ na inne choroby zakaźne. Naszym celem było dokonanie przeglądu danych epidemiologicznych oraz dostępnych raportów z nadzoru (Kronika Epidemiologiczna) w celu podsumowania sytuacji chorób zakaźnych w 2021 r. MATERIAŁ I METODY. Źródłem danych jest krajowy system nadzoru nad chorobami zakaźnymi, który gromadzi obowiązkowe zgłoszenia od lekarzy i kierowników laboratoriów oraz raporty z dochodzeń epidemiologicznych przygotowywane przez Państwową Inspekcję Sanitarną. Uwzględniono także dane dotyczące umieralności na podstawie raportów Głównego Urzędu Statystycznego. WYNIKI I ICH OMÓWIENIE. W 2021 odnotowano 2852789 przypadków COVID-19, co odpowiada zapadalności 7475,4 na 100000 mieszkańców, i 90126 zgonów związanych z COVID-19. W przypadku większości innych chorób zakaźnych zapadalność utrzymywała się na niższym poziomie niż przed pandemią. Dotyczyło to między innymi zapadalności na grypę i choroby grypopodobne (-5,4% w porównaniu z 2020 r. i – 37,6% w porównaniu z medianą w latach 2015–2019) oraz zapadalności na gruźlicę (+9,3% w porównaniu z 2020 r. i -35,9% w porównaniu z medianą w latach 2015–2019). W porównaniu z 2020 r. spadła zapadalność na: krztusiec (- 5,7%), odra (-54,9%), różyczka (48,7%), świnka (-16,4%), ospa wietrzna (-19,0%) lub inwazyjna H. influenzae choroba (-33,0%).Wyjątkiem od tych trendów była zapadalność na zakażenia jelitowe Clostridium difficile, która była o 88,2% wyższa w porównaniu z medianą z lat 2015-2019. W 2021 r. zgłoszono 21 157 przypadków i 1120 zgonów. Odnotowano prawie 4-krotny wzrost częstości występowania zakażeń norowirusami. Liczba rozpoznań przewlekłego zapalenia wątroby była znacznie niższa od mediany za lata 2015-2019 (-53,7% dla HBV i – 68,8% dla HCV). Pandemia COVID-19 nadal odgrywała kluczową rolę jako problem zdrowia publicznego, ale jej wpływ na inne choroby zakaźne zmniejszył się w stosunku do 2020 r. Mniejsza liczba zarejestrowanych przypadków prawdopodobnie wynika ze skutków interwencji niefarmaceutycznych i opóźnień w rejestracji związanych z ograniczonymi zasobami zdrowia publicznego.
CEL PRACY. Rok 2021 był drugim rokiem pandemii COVID-19, spodziewany był więc ciągły jej wpływ na inne choroby zakaźne. Naszym celem było dokonanie przeglądu danych epidemiologicznych oraz dostępnych raportów z nadzoru (Kronika Epidemiologiczna) w celu podsumowania sytuacji chorób zakaźnych w 2021 r. MATERIAŁ I METODY. Źródłem danych jest krajowy system nadzoru nad chorobami zakaźnymi, który gromadzi obowiązkowe zgłoszenia od lekarzy i kierowników laboratoriów oraz raporty z dochodzeń epidemiologicznych przygotowywane przez Państwową Inspekcję Sanitarną. Uwzględniono także dane dotyczące umieralności na podstawie raportów Głównego Urzędu Statystycznego. WYNIKI I ICH OMÓWIENIE. W 2021 odnotowano 2852789 przypadków COVID-19, co odpowiada zapadalności 7475,4 na 100000 mieszkańców, i 90126 zgonów związanych z COVID-19. W przypadku większości innych chorób zakaźnych zapadalność utrzymywała się na niższym poziomie niż przed pandemią. Dotyczyło to między innymi zapadalności na grypę i choroby grypopodobne (-5,4% w porównaniu z 2020 r. i – 37,6% w porównaniu z medianą w latach 2015–2019) oraz zapadalności na gruźlicę (+9,3% w porównaniu z 2020 r. i -35,9% w porównaniu z medianą w latach 2015–2019). W porównaniu z 2020 r. spadła zapadalność na: krztusiec (- 5,7%), odra (-54,9%), różyczka (48,7%), świnka (-16,4%), ospa wietrzna (-19,0%) lub inwazyjna H. influenzae choroba (-33,0%).Wyjątkiem od tych trendów była zapadalność na zakażenia jelitowe Clostridium difficile, która była o 88,2% wyższa w porównaniu z medianą z lat 2015-2019. W 2021 r. zgłoszono 21 157 przypadków i 1120 zgonów. Odnotowano prawie 4-krotny wzrost częstości występowania zakażeń norowirusami. Liczba rozpoznań przewlekłego zapalenia wątroby była znacznie niższa od mediany za lata 2015-2019 (-53,7% dla HBV i – 68,8% dla HCV). Pandemia COVID-19 nadal odgrywała kluczową rolę jako problem zdrowia publicznego, ale jej wpływ na inne choroby zakaźne zmniejszył się w stosunku do 2020 r. Mniejsza liczba zarejestrowanych przypadków prawdopodobnie wynika ze skutków interwencji niefarmaceutycznych i opóźnień w rejestracji związanych z ograniczonymi zasobami zdrowia publicznego.
摘要：
暂无翻译
